Verschrikkelijke beelden op het netvlies. Beton als karton verscheurd. Flatgebouwen als een kaartenhuis in elkaar gezakt. En daaronder, mensen, mensen, mensen. Eerst nog roepend, huilend, snikkend. En daarna stil, dodelijk stil.
De aarde toonde weer eens haar breuklijnen. Camera’s registreerden alles feilloos, en brachten de verwoesting en wanhoop van de mensen daar onze levens binnen. En we huilden en begrepen niet. Hoe kan dit? Waarom? Wat is de zin hiervan? Laat niemand zeggen dat hij dat wel weet.
En toch, opeens gaat een al jaren gesloten grens open om hulpkonvooien door te laten. We zien een moeder die al 5 dagen wacht op een bericht van haar zoon, worstelend met haar mobieltje, en dan is hij daar, zijn stem, luid en duidelijk. We zien de liefde in een trouwe vader die de hand van zijn overleden dochtertje vasthoudt. We zien echt uit alle hoeken van de wereld reddingsteams komen, mensen redden. We zien spontane hulpacties van moslims, christenen, joden, atheïsten, … We zien tekenen van mensenliefde daar waar de aarde allesvernietigend beefde.
Ook dat is het leven. Op de puinhopen bloeien bloemen. Er is een japanse kunstvorm met de naam ‘Kintsugi’. Het woord komt van het Japanse kin (goud) en tsugi (verbinding), en betekent dus letterlijk goudverbinding. Een hele oude techniek waarbij breuklijnen worden hersteld door ze met goud te bedekken. Het kapotte voorwerp wordt dus niet weggegooid, de barsten worden ook niet weggewerkt. De gouddraden laten juist de breuklijnen oplichten en maken het geheel sterker en mooier. De filosofie achter deze techniek raakt aan de symboliek van genezing en veerkracht. Het voorwerp wordt zorgvuldig in ere hersteld, het verzoent zich met zijn verleden en wordt daardoor paradoxaal genoeg sterker, mooier en dierbaarder dan voor de breuk.
Wat kapot gaat in een mensenleven doet pijn en kan voelen als een loodzware last. Die kan niemand wegnemen. De kunst van het leven is om dan ook met andere ogen te leren kijken naar dat wat kapot is.
Net als bij kintsugi kun je door alles wat je hebt meegemaakt een ander en sterker mens worden.
Zoals liefde blijkt daar waar de aarde beefde.
