Vriend of zus?
“Je hoeft geen vriend te zijn om collega te zijn”, zei ze.
“Nee”, reageerde de ander, “maar ik ervaar mijn collega’s wel als zussen”.
Zomaar een moment tijdens een van de team-reflectiegesprekken die wij als Geestelijk Verzorgers af en toe houden. Ik mijmer daar even op door. Inderdaad, je hoeft geen vrienden te zijn van elkaar. Collega’s kies je niet uit, die krijg je. En vaak heb je het goed samen en kun je prima samenwerken. Maar soms is dat gewoon ook lastig. Dan loop je tegen je eigen beperkingen aan. Of tegen die van de ander. Je eigen gevoeligheden. Of die van een ander. De verschillen in hoe mensen in elkaar zitten worden op de werkvloer soms akelig en stekelig zichtbaar. Dan kan het wel eens moeilijk zijn om met elkaar door één deur te kunnen. Je bent niet altijd vrienden met elkaar.
Maar dat je elkaar als zussen ervaart, is anders. Een zus kies je ook niet uit, die krijg je. Zo heb ik zelf ooit zeven zussen gekregen! Je zou haast medelijden met me krijgen, nietwaar? Met de één kan ik beter dan met de ander. Er zitten er bij die misschien wel wat teveel op mij lijken en dat botst dan wel eens. Er zitten er ook bij die heel anders in het leven staan, maar die twee handen op één buik zijn met mij. En mijn jongste zusjes, die zijn gewoon alleen maar heel lief! Maar voor alle zeven ga ik door het vuur. Het zijn mijn zussen! En een zus die laat je niet vallen. Daar zet je je voor in. Die help je door moeilijke periodes heen. Daar sta je altijd voor klaar.
(Tussen haakjes: ik weet dat familierelaties ook anders kunnen zijn. Dat je het helemaal gehad kunt hebben met elkaar. Het gaat me in het bovenstaande om de beeldspraak n.a.v. de opmerkingen over geen vriend, wel zus.)
Iets hiervan merkten we toen we op 1 december een herdenkingsbijeenkomst hadden in Nieuw-Sandenburgh voor onze overleden collega Korine Franke. We zaten met ruim 20 collega’s in een kring en deelden ons verdriet, onze tranen en onze herinneringen. We luisterden naar muziek en gedichten. We waren samen stil. En het was goed. Het had iets van ‘broers en zussen onder elkaar’. Het gaf een gevoel van kracht en energie: dit delen we samen, dit kunnen we samen aan, dit maakt ons samen sterk.
Gert Zomer
